Home
Boek
Verhalen
Blog
Thema's
Over Sylvia
Contact
Meer
Elke woensdag blogt Sylvia Visser op pittige wijze en met de nodige zelfspot.
Archief
29 augustus 2018
Gespleten waren de punten van mijn haar. Met een borstel kwam ik er niet meer doorheen. Hoogste tijd om naar de kapper te gaan. Na afloop moest ik helaas nog een uur wachten voor ik opgehaald werd. Alhoewel de kapsalon slechts 500 meter verwijderd is van mijn huis, het is te ver om zelfstandig met de rolstoel heen te gaan. Een sympathieke kapster wilde mij niet laten wachten en wandelde met mij naar mijn huis.
Lees verder
15 augustus 2018
1 augustus 2018
Een jaar van vooruitgang werd 2018, wenste ik eind vorig jaar. 2017 had mij zoveel ellende gebracht, het kon haast niet anders dan dat dit een beter jaar werd. Little did I know. Het jaar was nog niet begonnen of ik kreeg griep en een holteontsteking. Maandenlang voelde ik me beroerd, kon de deur niet uit en zat alleen maar op de bank. Mijn spierkracht en conditie holden achteruit in een tempo waarin ik mijn hele leven nog niet heb kunnen rennen.
22 augustus 2018
Ik gaf het op. Uren in de wacht, 600 belletjes en mijn telefoontraining ten spijt, het lukte me niet door te dringen tot de medewerkers. Medipoint, leverancier van hulpmiddelen, bleef volhouden dat een nieuwe machtiging van een arts en een ergotherapeutisch rapport nodig waren voor mijn nieuwe trippelstoel. Die wilde het bedrijf opsturen naar mijn zorgverzekeraar. Dat de oude papieren voldeden voor mijn verzekering, maakte de mensen van Medipoint niets uit; in hun belscript stond dat ze nieuwe nodig hadden.
8 augustus 2018
Iedere ochtend roept hij zijn meesteres. Hij smeekt me: ‘Bevrijd mij!’ Masochistisch laat hij zich elke avond opsluiten en driftig fladderend probeert hij ‘s morgens mijn aandacht te trekken. Zodra ik hem zie, laat ik hem vrij uit de bloedhete serre. Ik zou geen moord op mijn geweten willen hebben.
Herfstbladeren kleuren de bomen. Rozen laten moedeloos hun kopjes hangen. Bruin gras imiteert het gedrag van familie in het warme zuiden. In huis is geen koel plekje meer te vinden. Bij het opstaan vraag je je niet eens af wat voor weer het vandaag zal worden. Je weet gewoon dat de zon brandend aan de hemel zal staan. Noem mij ondankbaar, maar ik smacht naar een flinke, Hollandse regenbui. De verzengende hitte ben ik beu.
