Sylvia Visser

Boze schrijvers en dichters die niet naar het Boekenbal mogen, kunnen naar het Bal der Geweigerden. Voor verdrietige bloggers is er het Blogbal. Het is mij overigens een raadsel waarom die bloggers zich onheus bejegend voelen, een boek hebben ze tenslotte niet geschreven. Maar goed, ik houd wel van een feestje, dus ik was erbij. 

              Jong, hip en flashy is wat ik verwachtte van het Blogbal, maar niets van dat alles bleek het geval. Geen twintigers en weinig dertigers te bekennen, met mijn 34 jaar haalde ik de gemiddelde leeftijd flink naar beneden. Het bal vond plaats in een ouderwets aandoende kunstenaarssociëteit op het Rokin in Amsterdam, zonder flashy lasershow of met Augmented Reality verrijkte presentatie, niet eens een beamer te bekennen. De perkamentrollen waren zeker op, want de voordragende bloggers moesten zich behelpen met dikke pakken geprinte A4'tjes.

              Veel schrijvers zijn geen lezers, veel bloggers duidelijk geen luisteraars. En fatsoensnormen hebben ze kennelijk ook niet meegekregen, tijdens de blogbattle werd druk door de sprekers heen gepraat. Waar waren eigenlijk de mensen van de organisatie, hadden zij het publiek niet tot de orde kunnen roepen of waren ze te druk met belangrijk doen?

               Gelukkig sprak ik ook nog een paar leuke mensen, maar op het Blogbal zul je mij niet meer terugzien. Ik ga mij daarom eens beraden op mijn activiteiten voor de avond van het Boekenbal 2015. Ik geloof dat je voor het Bal der Geweigerden geen boek geschreven hoeft te hebben, dus dat kan altijd nog. Maar misschien moet ik eens hard gaan werken aan een eigen boek. Op naar het Boekenbal 2015.