Lees ook:
Coq au vin
blog
6 mei 2015
Zeldzaam smerig was de coq au vin die mij geserveerd werd in Parijs. Ik weet niet precies wat ze ermee gedaan hadden, maar ik vermoed dat de kip enkele jaren in het vriesvak had gelegen en dat ze het arme beest hadden afgemaakt met een saus van goed gerijpte côte du sloot. Toen ik daarover mijn beklag deed, nam de ober zonder discussie mijn eten mee terug en haalde het gerecht van de rekening. Kennelijk wist hij zelf ook wel dat hij rotzooi serveerde.
Opeens kwam een eerdere ervaring met de Franse keuken weer boven. Na uren in de file op de Route du Soleil was ik uitgehongerd en besloot een hapje te eten in een wegrestaurant. Het water liep me in de mond bij de gedachte aan een heerlijke tournedos. Saignant, rood gebakken, wat de Fransen zo goed kunnen. Mijn biefstuk werd dichtgeschroeid op de gril. Een rooster van grilrandjes sierde mijn vlees. Het sap liep eruit toen ik mijn eerste stuk afsneed. Ik nam een hap en alle spieren in mijn mond trokken samen. De tournedos was perfect gebakken op een gril die al zeker maanden niet was schoongemaakt. In hygiëne zijn de Fransen dan weer niet zo goed.
Door schade en schande wijs geworden besloot ik tijdens een latere reis door Frankrijk maar niet meer langs de snelweg te eten. Ik ging de weg af op zoek naar een idyllisch restaurantje en vond een authentiek Frans zaakje met van die grote, grijze stenen en ganzen die buiten rondscharrelden. Binnen geurden de heerlijkste etensluchtjes. Hier wilde ik mijn canard à l’orange wel verorberen. Ik bleek echter niet de enige Nederlander die op dat idee was gekomen. Een bejaard, Nederlands echtpaar aan het tafeltje naast me wilde weten of ik het restaurant ook in de Michelingids had gevonden. Zie ik er echt zo snobistisch uit?