De hand van de schrijfster
verhaal
22 augustus 2022
‘Pruimenvlaai vind ik echt heerlijk, abrikozenvlaai is veel te zoet.’
‘Dat ben ik wel met je eens’, zei hij, ‘maar de lekkerste Limburgse vlaai blijft toch appelkruimel.’
‘Die is ook lekker inderdaad. Eenvoudig, simpel, niet te zoet, precies goed.’ Ze nam een hapje van de vlaai.
‘Ik wil je trouwens iets laten lezen.’ Hij zette zijn vlaai op tafel en pakte zijn tablet.
‘Leuk! Heb je iets nieuws geschreven?’, vroeg Liesbeth.
‘Hier. Lees maar.’
Op de iPad zag ze een foto van hem. Een goede foto. Het verhaal ging over hem en een schrijfster met wie hij altijd flirtte. Of eigenlijk was het tegenwoordig wel meer dan dat. Nooit zou het echter iets worden tussen die twee. Hij leefde voor de kunst.
Het verhaal slokte Liesbeth op. ‘Dit is het beste wat ik ooit van je gelezen heb!’
‘Dank je’, zei Ramses. ‘Alleen heb ik het niet geschreven.’
Liesbeth kleurde. Ze kon zichzelf wel voor haar kop slaan. Haar ogen gingen vliegensvlug nogmaals over de woorden. En toen zag ze het. Het was van de hand van de schrijfster. Appelkruimelvlaai.
Lees ook:
