Lees ook:
Een man
blog
26 oktober 2022
Naar het schermpje van mijn telefoon staren was stukken minder wanhopig dan hem appen. Ik textte hem niet. De seconden tikten weg, de minuten, de uren. Een dag lang hoorde ik niets van hem. Een hele dag lang. Ik wist het zeker, hij vond me bij nader inzien toch niet leuk. Na onze date was hij verder gaan tinderen en had iemand anders leren kennen. Of hij vond me gewoon niet mooi of slim of sympathiek genoeg. Ik sprak mezelf toe dat er heus wel meer aantrekkelijke mannen zijn. Ping! Een lach van oor tot oor verscheen op mijn gezicht. Mijn chagrijnige bui was direct verdwenen.
Hij was druk geweest op zijn werk. Na mijn laatste relatie is een man met een eigen leven weer even wennen. Maar laat dit nou precies zijn wat ik wil. Een man die mij continu nodig heeft om hem te entertainen, een man die er altijd is, benauwt me. Een man die er nooit is en er à la Harry Mens een dubbelleven op na houdt, is overigens het andere uiterste, kan ik uit ervaring vertellen. Ik wil een intelligente man die me hartjes in mijn buik geeft. Een man met wie ik een goed gesprek kan voeren, iemand met wie ik graag wil kussen en knuffelen en woeste nachten beleven en het liefst dat hij dat ook met mij wil, anders wordt het weer zo’n #metoo-affaire. Ik wil een man die me gelukkig maakt, die iets toevoegt aan mijn leven. En ik wil hem gelukkig maken.
Volgens mij vraag ik helemaal niet zoveel. Ik ben op zoek naar de prins op het witte paard en ik neem er ook genoegen mee wanneer dat paard verpakt is als een zwarte auto met een veelvoud aan paarden aan boord. Een debat over de kleur wil ik verder niet voeren gezien de huidige woke-discussie.