top of page
De afsluiting van mijn jeugd
Italiaans aperitief

verhaal

11 september 2015

Swipend tovert hij een foto van hem met Heleen van Royen tevoorschijn. Ze zitten in de Stadsschouwburg op de trap tijdens het Boekenbal. Naar dit elitaire feestje zou ik ook graag een keer gaan. Tot op heden heb ik echter geen uitnodiging mogen ontvangen. Hij probeert duidelijk indruk op me te maken met dit kiekje. En eerlijk gezegd lukt dat ook wel een beetje. Maar dat ga ik hem natuurlijk niet vertellen.

 

Zijn telefoon verdwijnt weer in zijn broekzak.
  ‘Heb je niet meer foto’s om me mee te imponeren?’ Ik plaag hem.
  ‘Lukt dat dan?’ Hij grijnst.
  ‘Probeer het maar.’
  ‘Had ik dat geweten, dan had ik ervoor gezorgd dat ik ze bij me had.’
  ‘Jammer voor je. Hé, fijne avond verder.’ Ik loop naar mijn vriendinnen aan de bar.

 

Maaike duwt me een Aperol Spritz in mijn handen.
  ‘Laat je die kerel nou gewoon staan?’
  ‘Ja.’ Ik lach.
  ‘Jij bent gek. Ik zou het wel weten als ik de kans kreeg.’
  ‘Ik ook wel. Wacht maar. Kwestie van tijd.’ Ik knipoog.
  ‘Wat ben jij toch erg, Eline!’

 

De barman zet een glas bier voor me neer en knikt richting ‘mijn’ schrijver. Die steekt zijn biertje omhoog naar me. Ik wend mijn ogen af en schuif mijn bier terug naar de barman. ‘Mijn’ schrijver had kunnen weten dat ik geen bier drink. Ik ben een dame.

                Opeens staat hij voor me. Ik kan zijn lichaamswarmte voelen.
  ‘Wat ben jij ondankbaar’, zegt hij.
  ‘Ik drink geen bier.’

 

Hij neemt mijn glas uit mijn handen en stopt het rietje in zijn mond. Mijn reactie peilend kijkt hij me aan.
  ‘In Italië geweest?’, vraagt hij.
  ‘Hoezo?’
  ‘Vanwege je Italiaanse aperitief.’
  ‘Wist ik niet, maar inderdaad op vakantie leren kennen.’
  ‘Herinneringen aan een vakantieliefde?’

 

Ik bloos, terwijl ik aan mijn gepassioneerde, Italiaanse vriendje denk. Ik was pas vijftien.
  ‘Nu wil ik er zeker meer van weten.’
  ‘En ik wil het je zeker niet vertellen.’
  ‘Dat wil je wel, maar dat weet je nu nog niet.’
  ‘En jij weet zeker wel wat ik wil?’
  ‘Klopt.’ De arrogantie spat van hem af.
  ‘Vertel.’
  ‘Jij wilt mee naar mijn hotelkamer.’
  ‘Tuurlijk. Ik ga altijd met de eerste de beste mee.’
  ‘Nee, dat zou je nooit doen. Maar wel met mij.’
Zijn uitdagende woorden triggeren me. Maar mee naar zijn hotel kan hij natuurlijk op zijn buik schrijven.
 

Lees ook:

bottom of page