Sylvia Visser

Om mijn helse spierpijnen lacht ze. Een sadist vind ik haar. ‘Te makkelijk!’, roept ze als ik een oefening beheers. En ze verzwaart mijn training. Nooit is het goed genoeg voor haar. Mijn fysiotherapeut is keihard. Maar haar methode werkt. Na de eerste maand therapie ervaar ik al wat kleine verbeteringen. Dus dat biedt perspectief. De hoop dat 2018 niet nog een jaar van ziekte wordt. Maar een jaar van vooruitgang. Een jaar waarin ik me weer goed voel en waarin mijn conditie, spierkracht en balans verbeteren.
               Ook wat betreft schrijven belooft het een mooi jaar te worden. Twee boeken staan op stapel. Ik debuteer met een verhalenbundel. Het klinkt gek dat ik dan debuteer, want in 2018 vier ik ook mijn eerste lustrum. Maar online schrijven telt schijnbaar nog steeds niet helemaal mee. Dus volgt komend jaar mijn debuut. Een boek met vijftien korte verhalen over de liefde. De verhalenbundel is zeer moeizaam tot stand gekomen, doordat ik gedurende het hele schrijfproces erg ziek was. Bloed, zweet en tranen hebben de verhalen me gekost. Nu nog de laatste loodjes, maar het boek zal er komen. En om te vieren dat ik vijf jaar blog, verschijnt een blogbundel. Vijftig columns die een beeld geven van vijf jaar bloggen.
               2017 sluiten we af zoals jullie van mij gewend zijn. Met de blogtop-10 van het jaar. De laatste tien dagen tellen we af met de tien meest gelezen columns. Lieve lezers, bedankt voor het volgen van mijn schrijfsels en voor al jullie leuke en betrokken reacties. Ik wens jullie prettige kerstdagen en een gezond 2018. Tot lezens in het nieuwe jaar.