Sylvia Visser

Wat mijn columns zo prikkelend maakt? Een vent dat face to face onthullen blijkt een ander verhaal dan schrijven voor onbekende lezers. Op een feestje vertelde ik een man dat ik vrij pittige columns schrijf. Ik draaide er verlegen omheen wat ze dan zo stevig maakt, maar bedacht toen dat ‘show’ beter is dan ‘tell’. Dus liet ik hem mijn blog over masturbatie lezen. Het heerschap werd steeds stiller en durfde me niet meer aan te kijken.
                Aan het eind van de avond en tien bier later kwam hij ondeugend naar me toe. Ik had er een lezer bij. Mijn column had hem getriggerd. Hij wilde graag meer van me lezen en ging me zeker volgen. Die avond besprong hij thuis zijn vriendin zoals vrouwen hun wederhelft na een avondje ‘Vijftig tinten grijs’.
                Mannen voelen zich wel vaker ongemakkelijk in mijn omgeving. Het zijn nou eenmaal simpele wezens. Alles wat ook maar riekt naar seks, vinden ze fascinerend. En een vrouw die daar ongegeneerd over durft te schrijven, intrigeert ze nog veel meer. Alhoewel ze nooit in het openbaar zullen toegeven dat ze wel houden van een tikkeltje schaamteloosheid. Het zijn tenslotte keurige heren.
                Niet zelden informeren kerels met het schaamrood op de kaken of ik nog naar een gigolo ben geweest. In mijn blog fantaseerde ik er namelijk openlijk over en sinds dat moment is het dé vraag die mijn mannelijke lezers bezighoudt. Ik zal hun fantasie niet beteugelen door het antwoord te geven. Als ik deze reacties zie, vraag ik me wel af hoe mannen omgaan met de onbeschaamde schrijfster Heleen van Royen. Durven ze überhaupt nog in haar buurt te komen? Of laat Heleen dan weer te weinig aan de verbeelding over?