Schilderij
verhaal
25 februari 2019
Haar stem hapert als ze mee probeert te zingen met Guus. Nou ja, zingen, daar zijn de meningen over verdeeld. De mensen uit haar omgeving werden vaak niet vrolijk van haar gezang. De laatste jaren hebben ze niet veel te klagen gehad. Ze raakte steeds verder in zichzelf gekeerd. Ze was nog maar een schim van wie ze ooit was.
‘En dan kom jij en je geeft me perspectief.’ Hij verandert alles. Ze lacht weer, ze draait muziek, ze zingt. Sinds ze hem kent, zit het voorjaar in haar hart. De hele dag denkt ze aan hem, alsof ze de eerste de beste puber is. Hij is slim en creatief, hij zet haar aan het denken. Hij beloofde haar een schilderij voor haar nieuwe huis te maken. Het enige wat zij dacht: ik wil je kunst niet, ik wil jou.
Lees ook:
