Lees ook:
Suf zwemmen in het meer
blog
16 augustus 2023
Prachtig weer was het, dus we gingen iedere dag heerlijk zwemmen. Met twee gezinnen waren we eind jaren tachtig op vakantie in België. Bam! Voor de derde nacht op rij viel mijn zusje uit haar stapelbed. Ze huilde, heel hard. Mijn moeder snelde erheen. Ze gingen naar het ziekenhuis. Samen met het andere gezin waarmee we op vakantie waren, ging ik zwemmen in het meer op het bungalowpark. Het was schitterend weer, dus iedere dag zwommen we. Terwijl wij bij het meer waren, kwamen mijn moeder en mijn zusje terug van het ziekenhuis. Met een gipsen arm. Ik kwam even kijken en vond het sneu voor mijn zusje. Om vervolgens weer verder te gaan met zwemmen. Mijn zusje mocht niet meer zwemmen.
Het was een prachtige zomer. We zwommen, we speelden. Wanneer wij zwommen, deed mijn zusje spelletjes met mijn moeder. Zielig vonden mijn moeder en de moeder van het andere gezin het voor mijn zusje. De overige kinderen maakten iedere dag strandplezier. Mijn zusje deed spelletjes en huilde vanwege de pijn en de jeuk aan haar gipsen arm. Ze verdiende ook iets leuks. Mijn moeder nam mijn zusje mee naar Walibi. De andere kinderen gingen zwemmen in het meer. We waren stikjaloers op mijn zusje. Wij wilden ook naar Walibi, maar we moesten het doen met suf zwemmen in het meer. Dit was het moment dat ik leerde dat het niet eerlijk verdeeld is in de wereld.
Nog altijd hoop ik dat mijn moeder mij ook een keer meeneemt naar Walibi. Volgens mijn zusje was het namelijk erg leuk. Anderhalve week geleden probeerde ik het nog. Ik viel en brak mijn been. Mijn hele been zit in het gips, doet pijn en jeukt. Ik vind mezelf heel zielig. Nog steeds heeft mijn moeder me echter niet meegenomen naar Walibi. Het is echt niet eerlijk verdeeld in de wereld.