Sylvia Visser

Gespleten waren de punten van mijn haar. Met een borstel kwam ik er niet meer doorheen. Hoogste tijd om naar de kapper te gaan. Na afloop moest ik helaas nog een uur wachten voor ik opgehaald werd. Alhoewel de kapsalon slechts 500 meter verwijderd is van mijn huis, het is te ver om zelfstandig met de rolstoel heen te gaan. Een sympathieke kapster wilde mij niet laten wachten en wandelde met mij naar mijn huis.
               Binnenkort kan ik weer zelf naar de kapper. En naar de groenteboer, de slager, de bakker en de markt. Ik krijg een rolstoel met elektrische wielen! Nooit verwacht dat ik zo uit zou kunnen kijken naar een nieuw hulpmiddel. Tot op heden verfoeide ik mijn rolstoel en rollator, maar door het vele ziek zijn afgelopen jaar is mijn wereld erg klein geworden. Ik mis mijn zelfstandigheid en het onder de mensen komen. Ik kan dan ook niet wachten tot ik weer zonder hulp iets simpels als een boodschapje kan doen.
               En nee, nou niet denken dat ik me met mijn nieuwe rolstoel neerleg bij mijn handicap. Ik zal altijd blijven vechten om meer te kunnen, maar ik ben dankbaar dat ik straks weer de deur uit kan ondanks mijn beperkingen. Totdat ik weer loop.