Home
Boek
Verhalen
Blog
Thema's
Over Sylvia
Contact
Meer
Iedere maandag schrijft Sylvia Visser een kort verhaal.
Archief
30 oktober 2017
Strakke buik, ronde billen, rechtopstaande borstjes. Zijn slaperige ogen gaan over haar lichaam. Zo mooi was zijn vrouw zelfs niet toen ze tien jaar jonger was. Om over het heden nog maar te zwijgen. Hij walgt van haar lijf tegenwoordig. Moddervet is ze geworden. Zita daarentegen sport een paar keer per week. Ze is prachtig.
Lees verder
16 oktober 2017
‘Ach gossie. Beer heeft ook een operatiemuts.’ ‘Ja, die moest en zou mee naar het ziekenhuis. Dat snap je’, zegt Lola. ‘Heel leuk dat ze Daan er op deze manier bij betrekken.’ ‘Ja, vind ik ook. De verpleegsters zijn hartstikke lief voor hem.’ ‘Het is ook niet niks voor hem. Hij is oud genoeg om alles mee te krijgen.’
23 oktober 2017
‘Ja, ik ook. Iedere vrouw wel ooit, denk ik.’ ‘Mannen misschien ook wel.’ ‘Geen idee. Ik kan me dat niet goed voorstellen.’ ‘Nee, ik ook niet. Maar dat komt doordat wij zelf niet zo zijn.’ ‘Misschien. Vind het trouwens wel een beetje raar dat iedereen opeens met van alles naar buiten komt.’
9 oktober 2017
Livine grinnikt. ‘Het is niet haar schuld, hè.’ ‘Weet ik ook wel. Zij is slechts een symptoom van onze problemen. Maar wil me gewoon even afreageren op die slet.’ ‘Dat snap ik. Oké, het is een trut.’ Mara glimlacht. ‘Thanks. Daar heb je vriendinnen voor.’ ‘Zou in jouw plaats precies hetzelfde doen. Nou ja, niet schilderen dan. Maar haar de schuld geven.’
2 oktober 2017
Ze glimlacht naar hem. Haar man zwaait van achter het raam. Vreselijk vindt ze het dat hij haar op deze manier moet zien. Op haar hoge hakken vond hij haar vast veel mooier. Geen enkele man wil een vrouw met rollator. Ze vond het altijd heerlijk om zich op te tutten en zich echt vrouw te voelen. Ze verzorgt zichzelf nog steeds wel goed, maar een elegante vrouw voelt ze zich niet meer. Eerder een oud omaatje achter een rollator.
