Sylvia Visser

Mijn vierde verjaardag vier ik deze week. Een lekker stuk appeltaart heb ik dus wel verdiend. Eigenlijk natuurlijk een Bossche bol voor deze Bossche. Maar ja, die kan ik hier boven de rivieren niet kopen. En nou niet aankomen met de moorkoppen die Albert Heijn voor Bossche bollen verkoopt. Die zijn nep. Ze lijken er zelfs niet eens op. De enige echte koop je bij Jan de Groot in Den Bosch.
                Maar hoezo word ik vier jaar oud deze week? Nou, het is exact vier jaar geleden dat ik mijn eerste blog schreef. En dat heuglijke feit kan ik natuurlijk niet onopgemerkt voorbij laten gaan. Het liefst zou ik al mijn lezers een Bossche bol aanbieden. Alhoewel dat tegenwoordig een aardig gat in de begroting zou slaan. Sommige lezers volgen me al sinds het allereerste begin. Vele anderen kwamen er later bij. Dit jaar kreeg ik bijvoorbeeld veel nieuwe lezers in Bunschoten doordat mijn columns nu ook wekelijks in de lokale krant ‘De Bunschoter’ verschijnen. Ik ben jullie, mijn lezers, allemaal dankbaar dat jullie mij volgen. Dat jullie keer op keer weer mijn teksten lezen.
                Nog een jaar en het eerste lustrum is een feit. En dat moment kan ik zeker niet zomaar laten passeren. In 2018 zal daarom rond deze tijd een blogbundel verschijnen. Een bundel met daarin vijftig columns die een beeld geven van vijf jaar bloggen. Een boek met prikkelende, maar ook met emotionele teksten. Zowel vrolijk als droevig. Een boek over het leven dus. Daarnaast zal in 2018 mijn verhalenbundel verschijnen met daarin vijftien nieuwe verhalen. Al met al belooft het een bijzonder jaar te worden. Uiteraard trakteer ik jullie in 2018 ook weer wekelijks online op nieuwe verhalen en columns. Maar nu vieren we eerst mijn vierde verjaardag met virtuele Bossche bollen.