Sylvia Visser

Zeventig word je maar één keer, dus dat moet je drie keer vieren. Mijn zusjes en ik namen mijn moeder mee uit eten en mijn moeder gaf zelf een groot feest. De derde viering was afgelopen weekend in Parijs, waar een van mijn zusjes woont. Het komt vrijwel nooit meer voor dat we met z’n vieren zijn, dus het was genieten als vanouds. En kibbelen op zijn tijd, ook net als toen.
               Quatorze juillet, 14 juli, viel in dit weekend. Groot feest in Frankrijk, de dag waarop de Franse Revolutie begon. In het hele land klonk vuurwerk en in Parijs was een militaire parade. Onderweg van de metro naar de Champs-Élysées werden we ingehaald door de Franse president Macron, hij stak zijn arm uit het raam van zijn auto en zwaaide naar ons. Legervliegtuigen suisden over ons heen en bliezen blauw-wit-rode rookwolken uit. Tanks, brandweerauto’s, politiemotoren en paarden reden over de weg. Kolonnes soldaten marcheerden over de Champs-Élysées. Mannen in allerlei soorten uniformen, een lust voor het oog. Een echt vrouwenweekend vierden wij.
               Wat mij betreft mag mijn moeder vaker zeventig worden. Ik vermoed dat ze het daar roerend mee eens is. Vanaf nu vieren we ieder jaar mijn moeders zeventigste verjaardag. Zeker dertig jaar lang.